Erik von Kuehnelt-Leddihn Pochodził z Austrii okresu Habsburgów. Urodził się 31 lipca 1909 r. w Grazu, zmarł 26 maja 1999 r. w Lans. Monarchista, katolik, klasyczny liberał. Jego książki i artykuły zainspirowały wiele czołowych postaci amerykańskiej i europejskiej prawicy do śmiałej obrony wolności przed socjalizmem i tradycji przed rewolucją.
Studiował prawo cywilne i kanoniczne na Uniwersytecie Wiedeńskim, a następnie w Budapeszcie zrobił magisterium z ekonomii i doktorat z nauk politycznych. W 1937 roku ożenił się z hrabiną Christiane Goess i wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie spędził 10 lat., wykładając m.in. na Uniwersytecie Georgetown. Znał płynnie osiem języków obcych, a w kilkunastu innych – w tym polskim – potrafił się porozumiewać. Dużo podróżował po wszystkich kontynentach, dzięki czemu mógł współpracować z kilkudziesięcioma czasopismami z różnych krajów. Już jako 16-latek zaczął pisać m.in. do londyńskiego "Spectatora". Jako 20-latek wyjechał do bolszewickiej Rosji, gdzie przez dwa lata był korespondentem prasy węgierskiej. Z jego bardzo bogatej kariery dziennikarsko-publicystycznej można wyróżnić także m.in. 35-letnią współpracę z "The National Review", którego był współzałożycielem czy pracę korespondenta wojennego w Hiszpanii i Wietnamie.
W 1946 r. znalazł się wśród założycieli Towarzystwa Mont Pelerin skupiającego europejskich i amerykańskich zwolenników klasycznego liberalizmu. Przypomnijmy, że byli tam m.in. Friedrich August von Hayek czy Ludwik von Mises. W 1961 roku wraz z Wilhelmem Röpke, Alexandrem Rüstowem, Kuehnelt-Leddihn opuścili stowarzyszenie z uwagi na jego zbyt mało katolickie oblicze. Nie zaprzestał jednak działalności na rzecz krzewienia i rozwijania myśli prawicowej, uczestnicząc w wielu inicjatywach, z których najważniejszą była Deklaracja Portlandzka z 1981 roku. Przez całe życie przekonywał, że amerykańska i europejska prawica powinny ze sobą współpracować. Wiele starań włożył w reaktywację niemieckiego i austriackiego konserwatyzmu po upadku Trzeciej Rzeczy i wspierał ruch paneuropejski.
Kuehnelt-Leddihn był płodnym pisarzem. Jego książki, eseje i artykuły ukazywały się w 26 krajach świata w 15 językach. Doskonale operował słowem i logiką, a precyzji wywodu towarzyszył brak strachu przed głoszeniem poglądów i prawd uznawanych za niepopularne, a nawet niedopuszczalne. Krytykował "lewicowo-liberalnych" katolików i egalitarystów. Generatorem zagrożeń dla wolności i tradycji była jego zdaniem lewicowa ideologia, której poświęcił większość swoich badań i twórczości. Jest autorem słynnych słów, że trzy lewicowe rewolucje – francuska, bolszewicka i nazistowska – ukształtowały historię ostatnich 200 lat i sprawiły, że były one 'Stuleciami G': gilotyn, więzień, szubienic, komór gazowych i łagrów. W swoich książkach pokazywał zarazem głęboką więź łączącą chrześcijaństwo z klasycznie rozumianym liberalizmem. Wykazywał jak odległe zarówno od chrześcijaństwa, jak i od wolności, są wszelkie formy socjalizmu, łącznie z socjaldemokracją.
Kuehnelt-Leddihn doskonale znał historię oraz myśl polityczną Europy i Stanów Zjednoczonych. Amerykanom przypominał, że nie było żadnej "rewolucji amerykańskiej" tylko wojna o niepodległość, a Ojcowie Założyciele byli nie demokratami, lecz republikanami, którzy starali się zabezpieczyć Amerykanów także przed demokracją. Leddihn wykazuje w swoich książkach, że XVIII i XIX wieczni myśliciele dobrze zdawali sobie sprawę z niemożliwości pogodzenia demokracji z wolnością i postrzegali tę formułę rządu jako destrukcyjną dla zachodniej cywilizacji. Zdecydowanie lepiej wypadała w jego analizie monarchia jako ustrój m.in.: pozbawiony partii politycznych, z rządzącymi (zwykle) dobrze do tego przygotowanymi i wykształconymi, ustrój prawowity, międzynarodowy, międzyrasowy, różnorodny etnicznie, nieoligarchiczny, niezideologizowany, i dużo bardziej wolnościowy i odpowiadający wzorcom chrześcijańskim niż demokracja. Kuehnelt-Leddihn opowiadał się za samorządem lokalnym, na gruncie państwowym zaś preferowanym przez niego systemem była monarchia absolutna.
Jego książki obejmujące tematykę polityki, historii i społeczeństwa po dziś dzień mogą stanowić przewodnik dla szeroko pojętych środowisk konserwatywno-liberalnych. Spośród najważniejszych pozycji wymienić można: "Menace of Herd" (1943), "Leftism: From de Sade and Marx to Hitler and Marcuse" (1974), a także wydane w języku polskim: "Wolność czy równość" (1952), "Ślepy tor: Ideologia i polityka lewicy 1789-1984" (1985) oraz "Demokratie – Eine Analyse" (1996).
Czytaj też:
Fałsze demokracji i podstawowe prawo narodu okiem Kuehnelt-LeddihnaCzytaj też:
"Ignorancja to siła". Orwell otworzył oczy milionom ludzi
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.