Bolesław Bierut urodził się 18 kwietnia 1892 roku, pochodził z rodziny o chłopskich konotacjach. Z powodów biedy przerwał naukę, którą później kontynuował na wieczorowych kursach handlowych. W 1912 roku rozpoczął karierę polityczną, wstępując do Polskiej Partii Socjalistycznej-Lewica. Tam zaczął propagować tezy niezgodne z polską racją stanu, wchodził w konflikt z prawem. W trakcie I wojny światowej unikał wstąpienia do wojska ukrywając się jako Jerzy Bolesław Bielak. Od grudnia 1918 rou, po zjednoczeniu PPS–Lewicy z Socjaldemokracją Królestwa Polskiego i Litwy, należał do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski, lecz nie wykazywał tam żadnej aktywności. Od roku 1921 ponownie związał się z Komunistyczną Partią Polski. Szkolił się w Moskwie z zakresu konspiracji, sabotażu i pracy wywiadowczej. W latach 20. Bierut był kilkukrotnie aresztowany. W 1933 roku został skazany na siedem lat więzienia za współpracę z wywiadem sowieckim. Prawdopodobnie właśnie dzięki temu nie objęły go stalinowskie czystki w KPP.
Wstydzić się Ojczyzny
Po agresji niemieckiej i sowieckiej na Polskę Bolesław Bierut zrzekł się polskiego obywatelstwa. W czasie II wojny światowej przebywał głównie w ZSRS. Został potajemnie przetransportowany do Polski w lipcu 1943 roku jako jeden z czołowych działaczy Komitetu Centralnego tworzonej wówczas Polskiej Partii Robotniczej. Znalazł się w składzie Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W 1944 roku objął stanowisko prezydenta Krajowej Rady Narodowej. Kierował także tajnym Biurem Politycznym Polskiej Partii Robotniczej – o jego utworzeniu i późniejszym funkcjonowaniu zadecydował Józef Stalin. Po zakończeniu II wojny światowej, w dniu 28 czerwca 1945 roku, powołał Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, w którym formalnie funkcjonował jako osoba bezpartyjna. 5 lutego 1947 roku został przez Sejm Ustawodawczy wybrany na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Konflikt z Władysławem Gomułką
Bolesław Bierut doprowadził do usunięcia z partii Władysława Gomułki. Konflikt Bieruta z Gomułką sprowadzał się do sposobu wprowadzania komunizmu w Polsce. Gomułka zakładał bowiem powolne budowanie systemu komunistycznego, a nie szybką sowietyzację. Z kolei Bolesław Bierut został z woli Kremla postawiony na czele marionetkowego „podziemnego parlamentu” – Krajowej Rady Narodowej. Wiosną 1944 roku Bierut donosił na Kreml, oskarżając Gomułkę i jego otoczenie o „frakcyjność” i niedostateczne podporządkowanie ZSRS. Wobec tego Józef Stalin zdecydował o zacieśnieniu kontroli nad PPR przez stworzenie tajnego Biura Politycznego Polskiej Partii Robotniczej. Na jego czele stanął właśnie Bierut, chociaż zasiadał tam jako osoba bezpartyjna. Rola Bolesława Bieruta w systemie komunistycznym ciągle rosła. Sam Bierut kreował swój wizerunek bezpartyjnego i stosunkowo „liberalnego” przewodniczącego KRN. Świadectwem tego był m.in. jego udział w uroczystościach religijnych. Jednocześnie Bolesław Bierut sukcesywnie angażował się w rozwój aparatu terroru.
Od roku 1952 do marca 1954 roku Bierut pełnił funkcję premiera. Po śmierci Józefa Stalina, pomimo tendencji odwilży w krajach bloku sowieckiego, kontynuował politykę terroru i represji, odpowiadał za mordy polityczne. Bolesław Bierut zmarł 12 marca 1956 roku. Przyczyną jego śmierci wedle oficjalnych informacji był zawał serca. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Czytaj też:
Lista Kisiela. Stefan Kisielewski reaguje na komunistyczną propagandęCzytaj też:
Niesłuchany prorok. Prymas Stefan Wyszyński wobec perspektywy stanu wojennegoCzytaj też:
Czas mroku. Dlaczego wprowadzono stan wojenny?