Województwo lubuskie nie należy do najczęściej odwiedzanych przez turystów regionów Polski. Choć Lubuskie nie jest może zbyt popularne, to z pewnością nie brakuje tam miejsc wartych odwiedzenia. Poznajmy niektóre z nich.
Park Narodowy Ujście Warty
Miłośnicy przyrody i fani ornitologii powinni być zachwyceni. Park Narodowy Ujście Warty został utworzony w 2001 r. i jest najmłodszym parkiem narodowym w Polsce. Liczy ponad 8000 ha, położony jest przy granicy z Niemcami w powiatach gorzowskim, słubickim i sulęcińskim.
W granicach Parku znajdują się tereny 4 gminy: Kostrzyn nad Odrą, Witnica, Słońsk i Górzyca. Warta, która przepływa przez środek Parku dzieli go na dwie części. Obszar, znajdujący się na prawym brzegu Warty (czyli po północnej stronie) to Polder Północny. Oddzielony jest on do Warty wałem przeciwpowodziowym (Wałem Północnym). Ta część to administracyjnie obwód ochronny Polder Północny – Witnica.
Południową część Parku stanowi obszar zalewowy. Tutaj, na lewym brzegu Warty, nie ma wału przeciwpowodziowego a jedynie warga brzegowa. Dzięki temu, przy wysokich stanach, woda wlewa się do Parku na teren dwóch obwodów ochronnych: Chyrzyno i Słońsk. Większość Parku to podmokłe łąki, pastwiska i rozlewiska. Jest to teren półnaturalny. Na rozległych przestrzeniach bytują liczne gatunki ptaków – w sumie w ciągu roku na terenie parku można spotkać aż 280 gatunków, w tym bardzo rzadkie lub zagrożone wyginięciem.
Międzyrzecki Rejon Umocniony
System umocnień i budowli służący obronie ówczesnej wschodniej granicy Niemiec powstał w latach 30. XX w. Pierwsze prace rozpoczęto w 1934 r. Całość założenia liczyła ponad 80 kilometrów. Łuk Ufortyfikowany podzielony został na trzy odcinki: północny, centralny i południowy. Na każdym z tych odcinków planowano budowę około 100 obiektów bojowych.
Odcinek północny zaczynał się od wioski Kursko i biegł w kierunku północnym do Warty (okolice miasta Skwierzyna). Odcinek południowy natomiast biegł od miejscowości Lubrza w kierunku południowym do Odry. Cechą charakterystyczną tych odcinków była duża liczba rzek, jezior oraz terenów podmokłych, co stanowiło naturalne utrudnienie dla potencjalnych wrogów. Z punktu widzenia strategicznego najważniejszy był odcinek centralny (okolice wiosek Boryszyn, Wysoka, Kęszyca i miasta Międzyrzecz). Był to teren pozbawiony naturalnych przeszkód wodnych.
Obecnie część obiektów jest udostępnionych do zwiedzania. Największą atrakcję stanowi kompleks podziemny. Jeden z podziemnych odcinków turystycznych znajduje się w Pniewie w gminie Międzyrzecz (dawny PGR Kaława). Przygotowano tam dwie trasy: długą (o długości 3 km) i krótką (liczącą 1,5 km). Możliwe są również inne warianty tras na życzenie oraz liczne trasy naziemne. W Pniewie znajduje się ponadto skansen sprzętu wojskowego, sala wystawowa, w której zgromadzono liczne eksponaty związane z historią i przyrodą MRU, a od lipca 2005 r. działa podziemna drezyna. Inna podziemna trasa zaczyna się na tzw. Pętli Boryszyńskiej koło Boryszyna i także posiada kilka wariantów, zależnie od możliwości zwiedzających, nawet do 5 km. Dostępne są również warianty do kilkunastu kilometrów, wytyczone poza trasą standardową. Obiekty wchodzące w skład MRU stanowią także raj dla nietoperzy, w związku z czym część podziemnych fortyfikacji została celowo zabezpieczona przed ludźmi, ze względu na chęć zachowania miejsc zimowania i rozrodu wielogatunkowej kolonii tych latających ssaków.
Geopark Łuk Mużakowa
Łuk Mużakowa to malowniczy ciąg wzgórz morenowych od miejscowości Tuplice, Trzebiel i Łęknica po stronie polskiej oraz Weißwasser i Dőbern po stronie niemieckiej. Po polskiej i niemieckiej stronie rozciąga się też imponujący park, ale tylko po polskiej istnieje ścieżka geoturystyczna pod nazwą „Dawna kopalnia Babina”, w której na początku XX wieku wydobywano węgiel oraz iły ceramiczne.
Największą atrakcją okolicy są jeziorka mieniące się bajecznymi kolorami: turkusu, różu, czerwieni, fioletu, zieleni – po polskiej stronie znajduje się ich ponad 100. Niezwykły krajobraz kolorowych jeziorek widoczny jest bardzo dobrze z wieży widokowej, która znajduje się nieopodal jeziorka pod wdzięczną nazwą „Afryka”, gdyż swoim kształtem przypomina Czarny Kontynent. Liczy ponad 20 hektarów powierzchni, jego maksymalna głębokość to 24 metry. Jezioro oszałamia niezwykłą gra barw – jaskarawopomarańczowe brzegi przechodzą w ciemnoczerwoną toń. To niezwykłe zabarwienie to efekt pokładów węgla, który był wydobywany aż do 1968 r. Park Łuk Mużakowa to jedyny geopark w Polsce. Na całym świecie istnieje jedynie 127 takich formacji. W 2015 r. polskiemu geoparkowi przyznano tytuł Światowego Geoparku UNESCO.
Park Mużakowski
Promocyjne hasło Parku Mużakowskiego brzmi „Tam gdzie sztuka zmienia się w naturę”. Imponujący kompleks został założony w pierwszej połowie XIX w. To jedno z najrozleglejszych historycznych założeń parkowych w Europie (liczące łącznie 728 ha), w którym zrealizowany został program kompozycyjny krajobrazowego parku angielskiego. Należy on do najwybitniejszych osiągnięć europejskiej sztuki ogrodowej.
Ogród leży po stronach polskiej i niemieckiej – po obu stronach Nysy Łużyckiej. Polska część parku, po której znajduje się 522 ha założenia, zarządzana jest przez Narodowy Instytut Dziedzictwa, niemiecka zaś przez Fundację Fürst–Pückler–Park Bad Muska. Założycielem parku był książę Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau, który po podróży do Anglii, zachwyconym tamtejszymi ogrodami i parkami, w 1815 r. zainicjował budowę parku przypałacowego w stylu angielskim.
W czasie wojny park i wiele budynków parkowych uległo zniszczeniu w tym główna rezydencja, czyli Nowy Zamek. Podczas działań frontowych na Nysie Łużyckiej zostały wysadzone dwa historyczne mosty przez rzekę: Most Podwójny (odbudowany w 2003 r.) oraz Most Angielski (odbudowany w roku 2011). W dniu 2 lipca 2004 r. Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO zdecydował o wpisaniu Parku Mużakowskiego na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Lubniewce
Niewielkie miasteczko położone nad jeziorami Lubiąż i Krajnik, może poszczycić wieloma atrakcjami, wśród których można wskazać Zespół pałacowy w Lubniewicach, który stanowi dziś prywatną własność rodu Lubomirskich. Pałac powstał pod koniec XVIII w. w stylu klasycystycznym. Był on siedzibą rodu von Waldow und Reitzenstein. Ta hrabiowska rodzina od wielu wieków zasiedlała te tereny i to oni właśnie byli budowniczymi zamku po drugiej stronie jeziora.
Zamek jest budowlą neorenesansową, wzorowaną na podobnych obiektach powstających w drugiej połowie XIX w. w Wielkiej Brytanii czy Niemczech. W architekturze budowli dominują elementy neorenesansowe, choć zaobserwować można tam także wiele innych stylów: klasycystyczny, barokowy, rokokowy i gotycki. Pałac i zamek otoczone są przez parki wzorowane na XIX-wiecznych uporządkowanych ogrodach w stylu angielskim.
W Lubniewicach znajduje się również Park Miłości im. dr Michaliny Wisłockiej. W mieście zobaczyć można ponadto gotycki kościół pw. Matki Bożej Różańcowej oraz urokliwy Rynek. Po wypożyczeniu sprzętu wodnego można opłynąć jedną z wysp jeziora Lubniewsko.
Czytaj też:
Bunkry, schrony, twierdze. Gdzie szukać militarnych zabytków w Polsce?Czytaj też:
Panorama Racławicka. Malarski fenomen jako "sprawa polityczna"Czytaj też:
Krzyżtopór. Piękne ruiny, bogata historia. Warto je zobaczyćCzytaj też:
Zabytki, nietypowe miejsca - 10 propozycji. Czy słyszałeś o wszystkich?