„Wszyscy mogą w ten czy inny sposób, każdy w swej dziedzinie i w miarę swych sił, przyczynić się w jakimś stopniu do (…) szlachetnego dzieła”. – mawiał twórca Czerwonego Krzyża.
Twórca
Twórcą Czerwonego Krzyża jest Henry Dunant. Urodził on się 8 maja 1828 roku w Genewie.Od wczesnej młodości stykał się z ludzką nędzą, towarzysząc swojej matce w odwiedzaniu najbiedniejszych mieszkańców Genewy. Po ukończeniu gimnazjum podjął pracę w banku, angażując się jednocześnie w działalność społeczną, w tym niesioną więźniom.
Idea
W 1859 roku Henry Dunant w drodze na spotkanie z cesarzem, przejeżdżał koło włoskiego miasteczka Solferino, gdzie miała miejsce najkrwawsza w ówczesnej Europie bitwa związana z procesem jednoczenia się Włoch. Była ona toczona między armią austriacką a sprzymierzonymi siłami francusko-włoskimi. Liczba ofiar przekraczała 40 000. Obok ciał zabitych, których nikt nie zbiera z pola walki, umierają w męczarniach tysiące rannych żołnierzy. Niewielkie i źle zorganizowane wojskowe służby medyczne były bez szans wobec ogromu nieszczęścia. Dunant, choć nie posiadał żadnego przygotowania medycznego, starał się pomóc rannym i umierającym.
Doświadczenia Solferino sprawiły, że po dwóch latach napisał książkę „Wspomnienie Solferino”, gdzie poddał pomysł powołania we wszystkich krajach stowarzyszeń pomocy, których przeszkoleni wolontariusze mogliby nieść ratunek rannym na polu walki.
Aby wolontariusze byli bezpieczni, powinni się wyróżniać przy pomocy znaku, powszechnie uznawanego przez wszystkie strony konfliktu i dającego status pełnej neutralności. Tym znakiem stał się Czerwony Krzyż.
22 sierpnia 1864 roku w Genewie odbyła się konferencja dyplomatyczna z udziałem większości przedstawicieli krajów europejskich. Został wtedy podpisany dokument zwany „Konwencją Genewską”, mówiący o polepszeniu losu rannych żołnierzy w armiach czynnych. To był niesamowicie ważny dokument, znak czerwonego krzyża na białym tle pojawił się na polach bitew i stanowił ochronę dla rannych żołnierzy i personelu medycznego.
W Polsce organizacja powstała po restytucji polskiej państwowości w 1919 roku jako Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. 18 stycznia 1919 roku z inicjatywy Stowarzyszenia Samarytanin Polski, zwołano naradę wszystkich istniejących na ziemiach polskich organizacji kierujących się w działaniu czerwonokrzyskimi ideałami. Stowarzyszenia te podczas narady odbywającej się pod patronatem Heleny Paderewskiej utworzyły Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. Pierwszym prezesem organizacji został Paweł Sapieha. W 1927 roku Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża zmieniło nazwę na Polski Czerwony Krzyż, który działa nieprzerwanie już ponad 100 lat.
Niestety, Henri Dunant nie otrzymał należnego mu szacunku. W 1867 roku odszedł z organizacji Czerwonego Krzyża w wyniku sporu z pozostałymi członkami. Żył przez to w ubóstwie, a ostatnie lata życia spędził w szpitalu w szwajcarskiej wsi Heiden. Świat przypomniał sobie o nim w latach 90. XIX wieku i obsypał go nagrodami. Henri Dunant nie wykorzystał pieniędzy na polepszenie własnych warunków egzystencji i przeznaczył je na fundusz zwalczania nędzy.
Czytaj też:
Organizacja Narodów Zjednoczonych. Jak działa i czy nadal się sprawdza?Czytaj też:
Viktor Frankl. W poszukiwaniu sensuCzytaj też:
Lincoln przywraca wolność. Koniec niewolnictwa w USA