Fryderyk Nietzsche urodził się 15 października 1844 roku w Lützen (Niemcy, Saksonia-Anhalt). W młodości był niemieckim nacjonalistą. Podczas wojny francusko-pruskiej 1870 roku służył jako ochotnik w polowym lazarecie. Wojenne doświadczenia sprawiły jednak, że zaczął patrzeć sceptycznie na rodzącą się II Rzeszę. Był bardzo wymagającym krytykiem niemieckiej kultury. Sam wskazywał na swoje, polskie pochodzenie:
„Dotykam tutaj problemu rasy. Jestem polskim szlachcicem pur sang, bez jakiejkolwiek domieszki lichej krwi, zwłaszcza niemieckiej. (...) Wszelako również jako Polak jestem wielkim atawizmem. Trzeba by się cofnąć o całe stulecia, by tę najbardziej dostojną rasę, jaka istniała na ziemi, odnaleźć w takiej czystości instynktów, w jakiej ja ją prezentuję. Wobec wszystkiego co dziś się zwie noblesse, mam wzniosłe poczucie różnicy – młodemu cesarzowi niemieckiemu nie udzieliłbym zaszczytu bycia moim stangretem" – pisał w swojej pracy pt. „Ecce homo".
Filolog, filozof, pisarz
Fryderyk Nietzsche był wykształcenia filologiem klasycznym. Z tej dziedziny uzyskał zresztą tytuł profesora, mając zalewie 25 lat. W 1872 roku ukazała się książka „Narodziny tragedii, czyli hellenizm i pesymizm”, w której wyłożył swe koncepcje dionizyjskości i apollińskości. Był to początek jego przygody z filozofią. Nietzsche skrytykował w tej książce tradycyjny obraz greckiego antyku jako świata doskonałej harmonii i piękna. Fryderyk Nietzsche prezentował w swoich pracach filozoficznych wizję człowieka, rzeczywistości oraz kultury i jej miejsca w świecie.
W 1879 roku, ze względu na problemy emocjonalne, zrezygnował z pracy na Uniwersytecie w Bazylei. Nietzsche zmagał się z chorobą psychiczną, która jednak nie wpłynęła na intelektualne owoce jego pracy: filozof napisał wówczas wyjątkową ilość listów (około 3 tysięcy).
Najbardziej znaną pracą Fryderyka Nietzschego był poemat „Tako rzecze Zaratustra”. Było to dzieło niezwykle skomplikowane. Łączyło w sobie formę eseju i miało zarazem charakter proroczej księgi. Czytelnik bez trudu mógł w nim odnaleźć język biblijny. Fryderyk Nietzsche dość często używał języka metaforycznego.
Krytyk równości
Fryderyk Nietzsche intensywnie krytykował równouprawnienie wszystkich ludzi. W tym aspekcie upatrywał zło tego świata. Odrzucał też pokorę, cierpienie, które według niego ograniczają potencjał twórczy. Uważał też, że wszelkie organizacje życia zbiorowego krępują genialne jednostki. Był zaprzysięgłym krytykiem demokracji, którą pojmował jako władzę ludzi miernych. Jak podkreślają znawcy jego dzieł, filozofia Fryderyka Nietzsche była jedną, wielką krytyką socjalizmu i chrześcijaństwa. Oceniając wpływ Fryderyka Nietzschego na świat dzisiejszy warto zauważyć, że jego odniesienia ideologiczne miały dla niego fatalne skutki, ponieważ zakłamały jego filozofię.
Fryderyk Nietzsche przyznawał rację wszelkim buntownikom, kontestatorom oraz artystom. Cenił ludzi dla których przekraczanie przyjętych norm było chlebem powszednim. Wolność, energia i indywidualność były zdaniem Nietzschego najwyższymi wartościami, które warto było osiągnąć bez względu na to, co myślą inni ludzi.
Ostatni okres życia Fryderyka Nietzsche był czasem całkowitego odizolowania i apatii. Fryderyk Nietzsche zmarł 25 sierpnia 1900 roku. Już po jego śmierci opublikowano książkę „Wola mocy”, gdzie zebrano notatki Nietzschego. To właśnie w tych notatkach zawarł koncepcje nadczłowieka i moralności panów, które zostały później nadinterpretowane i wykorzystane przez ideologię nazistowską.
Czytaj też:
Viktor Frankl. W poszukiwaniu sensuCzytaj też:
Zbrodnia i kara? Fiodor Dostojewski skazany na karę śmierciCzytaj też:
Symfonia życia Piotra Czajkowskiego