Zajęcie ziem litewskich w 1915 r. przez oddziały armii niemieckiej spowodowało w tamtejszym społeczeństwie wzrost nastrojów patriotycznych. Coraz powszechniejsze stawało się wśród Litwinów oczekiwanie, że powstanie ich własne państwo. Mimo początkowego dystansu wobec tych nastrojów niemieckie władze okupacyjne doszły do przekonania, że warto, w dobrze pojętym interesie Rzeszy, je wykorzystać. Dlatego wyrażono zgodę na zorganizowanie w dniach 18–22 września 1917 r. zjazdu przedstawicieli środowisk niepodległościowych w Wilnie, na którym powołano do życia 25-osobową Lietuvos Taryba, czyli Radę Litewską. Na przewodniczącego tego gremium wybrano późniejszego prezydenta Litwy Antanasa Smetonę.

14 grudnia 1917 r. Taryba ogłosiła deklarację o przywróceniu Litwie niepodległości. W dokumencie wspominano także o ustanowieniu wiecznych więzów sojuszniczych pomiędzy Litwą a Niemcami. Nie u wszystkich działaczy ta formuła budziła akceptację, stąd 16 lutego 1918 r. Taryba ogłosiła po raz drugi Akt niepodległości Litwy, tym razem bez passusu dotyczącego sojuszu z Niemcami. To z kolei wywołało negatywną reakcję ze strony niemieckiej, która nie dopuściła do opublikowania dokumentu w prasie. Ostatecznie pod presją Niemców Litwini potwierdzili, że obie deklaracje mają równorzędny charakter i 23 marca 1918 r. cesarz Wilhelm II w imieniu Rzeszy uznał de iure państwo litewskie. W lipcu 1918 r. Tarybę przekształcono w Radę Państwową Litwy, która ogłosiła kraj monarchią konstytucyjną. Na jej czele, jako Mendog II, stanął książę wirtemberski Wilhelm von Urach.

Nowy władca nie zdążył pojawić się na Litwie, ponieważ ponoszone przez Niemców klęski militarne na froncie zachodnim zmusiły Tarybę do zmiany dotychczasowego kierunku polityki zagranicznej i wewnętrznej. Postanowiono zdystansować się od upadającej Rzeszy, a 2 listopada 1918 r. wprowadzono republikańską konstytucję. 11 listopada, w dniu ogłoszenia rozejmu kończącego pierwszą wojnę światową, utworzony został rząd pod wodzą Augustinasa Voldemarasa. Starał się on objąć swą kontrolą całość obszaru, do którego Litwini wysuwali roszczenia terytorialne.