Święta Kinga to jedna z najbardziej znanych polskich księżnych. Wiodła dobre życie, a mieszkańcy zarówno Śląska, jak całej Polski do dzisiaj, pomimo upływu tylu wieków, bardzo dobrze ją wspominają.
Kunegunda, Kinga
Kinga, a właściwie Kunegunda urodziła się 5 marca 1234 roku w Ostrzyhomiu na Węgrzech. Jej rodzicami byli król Węgier Bela IV i Maria Laskarina (córka cesarza bizantyńskiego Teodora I Laskarysa).
Małżeństwo Kunegundy z polskim księciem Władysławem Wstydliwym (synem Leszka Białego) zostało ustalone, kiedy miała ona kilka lat. W wieku 5 lat Kunegunda przybyła już do Polski, gdzie zaręczono ją z Bolesławem. Tutaj zaczęła być nazywana Kingą. W 1246 roku Kinga i Bolesław pobrali się. Według „Żywotu świętej Kingi”, młoda księżna niespecjalnie pragnęła małżeństwa. Chciała żyć w czystości, co zrozumiał jej mąż, który pozwolił jej złożyć śluby czystości przed biskupem krakowskim Jandem Prandotą w 1243 roku. Po tym akcie Kinga wstąpiła do zakonu i została tercjarką.
Kinga mieszkała początkowo w Sandomierzu, a później na dworze w Krakowie. Z racji zagrożenia najazdem tatarskim oraz w czasie walk o krakowski tron pomiędzy książętami piastowskimi, Kinga i Bolesław przebywali m.in. na Węgrzech i Morawach.
Według legendy, to właśnie dzięki Kindze zaczęto wydobywać sól w Wieliczce i Bochni. Nie ma na to dowodów, lecz pewne jest, że to w czasach jej panowania na tronie książęcym, u boku męża, wydobycie soli w podkrakowskich kopalniach bardzo wzrosło. Przyczyną mogło być sprowadzenie przez Kingę do Polski węgierskich górników.
Kinga była dobrą administratorką. Interesowała się sprawami państwa, dbała o polski Kościół (przyczyniła się m.in. do kanonizacji św. Stanisława). Częściowo dzięki jej posagowi odbudowano zniszczoną przez Tatarów infrastrukturę. Kinga finansowała także katedrę na Wawelu i była fundatorką wielu kościołów. Dzięki niej do Polski sprowadzone zostały liczne zgromadzenia zakonne. Bolesław bardzo cenił dobroć i mądrość swojej małżonki. W uznaniu jej zasług, w 1257 roku ksiażę przyznał jej na własność Ziemię Sądecką.
7 grudnia 1279 roku zmarł Bolesław Wstydliwy. Kinga podjęła wówczas decyzję o wstąpieniu do zakonu. 6 lipca 1280 roku w Starym Sączu Kinga ufundowała klasztor klarysek, a następnie sama wstąpiła do tego zgromadzenia. Do zakonu tego wstąpiły także dwie siostry rodzone Kingi, Jolenta i Konstancja. Kinga zmarła 24 lipca 1292 roku po ciężkiej chorobie. Została pochowana pod posadzką klasztornej kaplicy. Obecnie w tym miejscu znajdują się jej relikwie.
Legenda o św. Kindze
Sól była w Polsce znana zanim Kinga została polską księżną. Niemniej, według legendy, Polacy sól zawdzięczają właśnie jej. Kiedy Kinga miała ruszyć do Polski, poprosiła podobno ojca, aby w posagu nie dawał jej złota, lecz sól, którą chce podarować swym przyszłym poddanym. Król Bela przekazał więc córce najbogatszą kopalnię Siedmiogrodu w Marmarosz. Kinga miała w tamtym miejscu, do szybu kopalni, wrzucić swój zaręczynowy pierścień.
W końcu do Polski wraz z nią, dotarli węgierscy górnicy. Kinga kazała im zacząć kopać, poszukując soli, gdzieś pomiędzy Wieliczką a Bochnią. Wtem, ku zaskoczeniu wszystkich, górnicy odnaleźli pierścień księżnej. „W pierwszym bałwanie soli, który wykopano, pierścień się on jej znalazł, który ujrzawszy Kunegunda i poznawszy, dziękowała Panu Bogu, który dziwy czyni tym, którzy Go miłują” – pisał ksiądz Piotr Skarga po latach.
Kanonizacja
Przekonanie o świętości Kingi istniało już krótko po jej śmierci. W 1329 roku powstała księga „Miracula Sanctae Kyngae”, w której opisano wszystkie cuda, które dokonały się dzięki jej wstawiennictwu. O wyniesienie Kingi na ołtarze starały się początkowo siostry klaryski ze Starego Sącza, później m.in. Jan Długosz, arcybiskup Jan Łaski, kardynał Jerzy Radziwiłł czy królowie Zygmunt III Waza i Jan III Sobieski. Proces beatyfikacyjny rozpoczęto 8 czerwca 1629 roku. Kinga została ogłoszona błogosławioną 24 lipca 1691 roku. Uroczystości odbywały się w Starym Sączu i Krakowie.
Starania o kanonizację Kingi podjęła ksieni klasztoru w Starym Sączu Teresa Stadnicka w 1733 roku. Zanim doszło do ogłoszenia Kingi świętą, minęło wiele lat. Księżna została ostatecznie kanonizowana dopiero 16 czerwca 1999 roku przez papieża Jana Pawła II.
Czytaj też:
Władysław Herman. Książę, za którego panowania stolicą był PłockCzytaj też:
Przemysł II. Zabójstwo polskiego monarchy. Kto chciał jego śmierci?Czytaj też:
Bitwa pod Legnicą. Polska wobec nawały MongołówCzytaj też:
QUIZ: Z dziejów zbrodni w Polsce średniowiecznej