Panowanie dynastii Romanowów to okres nieustannych podbojów i wojen. Szczególnie tragiczny dla Polski był czas panowania Katarzyny II, zwanej w Rosji Wielką. To za jej rządów Rzeczpospolita zniknęła z map Europy w wyniku trzech rozbiorów.
Nie tylko Polsce jednak agresywna polityka Rosji dała się we znaki. Kolejni carowie podbijali coraz większe, leżące w Azji tereny. Granice rosyjskiego imperium objęły sporą część azjatyckiego kontynentu i doprowadziły do konfliktu z innymi mocarstwami, m.in. w Anglią, której interesy w Azji zostały naruszone.
Wojna krymska i próba podporządkowania Turcji osłabiły Rosję. Na pomoc Turkom ruszyły Francja, Anglia i Sardynia. Rosja, jak rzadko kiedy, została zmuszona do ustępstw i wycofania się ze swoich roszczeń względem innego państwa.
QUIZ: Romanowowie. Ostatnia dynastia Rosji
Więcej:
Rosja stanowiła tajemnicę, posiadała to „coś”, co przyciągało zachodnich intelektualistów i artystów. Ogromne terytorium na wschodzie, nieodkryte tereny i nieokiełznana natura rosyjskiej duszy wywoływały w sercach licznych Europejczyków nutkę nostalgii i ciche westchnienia.
Zwłaszcza po zakończeniu wojen napoleońskich. Wtedy to, w roku 1814, car Aleksander I Romanow witany był w Paryżu jak bohater. Oswobodziciel. Wielki strateg i wódz. To on grał później pierwsze skrzypce na konferencji w Wiedniu, doprowadzając do szału angielskich dyplomatów. Francja była jednak zachwycona.
Ta sama Francja, która jeszcze niedawno biła się o powszechne prawa obywatelskie pod szumnym hasłem Liberté, Égalité, Fraternité, w 1815 roku wiwatowała na cześć cara, który zamykał ludzi w obozach na Syberii.
Czytaj też:
Nie taka Rosja straszna…? Krótka historia sentymentów Zachodu
Sytuacja wewnętrzna w Rosji pogarszała się systematycznie od końca XIX wieku. Car Mikołaj II, który zasiadł na tronie w 1894 roku musiał borykać się z rosnącym kryzysem. Tworzące się na terenie Rosji organizacje polityczne domagały się radykalnych zmian w kraju. Z drugiej strony burżuazja o żadnych reformach, które zachwiałyby jej pozycją, nie chciała słyszeć.
Kryzys pogłębił się po przegranej wojnie z Japonią (1904-1905). W wielu miastach Rosji dochodziło do demonstracji (Rewolucja 1905 roku), które trwały wiele miesięcy. W tym czasie car zgodził się na przywrócenie obrad Dumy, ale to nie uspokoiło coraz bardziej radykalnych nastrojów.
Czytaj też:
Rewolucja lutowa. Krwawy koniec carskiej Rosji
W roku 1855 roku dość niespodziewanie zmarł car Mikołaj I. Niektórzy twierdzili, że jedną z przyczyn był silny wstrząs wywołany niepowodzeniami na frontach w czasie wojny krymskiej. W lutym 1855 roku armia rosyjska znajdowała się w głębokiej defensywie i nic nie wskazywało, że losy konfliktu jeszcze się odwrócą. Aleksander stanął przed sporym problemem – szukał sposobu, w jaki sposób wyplątać się z wojny, którą wywołał jego ojciec.
Wiosną 1856 roku wojna krymska zakończyła się podpisaniem pokoju w Paryżu, jednak ostatnie lata i przegrana nie pozostały bez wpływu na nastroje w Rosji. Arystokracja i wojsko domagały się zmian, które unowocześnią Rosję.
Czytaj też:
Aleksander II Romanow. Car zabity z ręki Polaka
Więcej QUIZÓW:
Czytaj też:
QUIZ: Historia Ukrainy w pigułce. Sprawdzisz swoją wiedzę?Czytaj też:
QUIZ: Kozacy zaporoscy: fakty i legendy. Sprawdź, co o nich wieszCzytaj też:
QUIZ: Imperium zła. Jak dobrze znasz historię Związku Sowieckiego?