W Bad Cannstatt niedaleko Stuttgartu, podczas prac budowlanych, archeolodzy z Krajowego Urzędu Ochrony Zabytków (Landesamt für Denkmalpflege im Regierungspräsidium Stuttgart; LAD) odkryli unikalny cmentarz koni rzymskiej kawalerii mający około 1800 lat. To znalezisko rzuca nowe światło na obecność i organizację wojsk rzymskich w południowych Niemczech.
W II wieku n.e. w Bad Cannstatt istniał rzymski obóz wojskowy (castra), założony w 90 roku n.e., mający na celu zabezpieczenie strategicznej przeprawy przez rzekę oraz ochronę szlaków handlowych. Garnizon składał się z jednostek kawalerii, znanych jako Alae, rekrutowanych głównie spośród sojuszników Rzymu. Szacuje się, że utrzymywano tam stado ponad 700 koni, co potwierdza odkrycie cmentarzyska koni, które było oddalone około 400 metrów od obozu.
Wyjątkowe odkrycie
Dotychczas odnaleziono szczątki ponad 100 koni, które datuje się na początek II wieku n.e. Analiza wskazuje, że konie umierały w różnych okresach, co sugeruje naturalne przyczyny śmierci, takie jak choroby czy urazy, a nie jednorazowe wydarzenie, jak bitwa czy epidemia.
Odkrycie to jest wyjątkowe, ponieważ stanowi jedno z nielicznych znanych miejsc pochówku koni wojskowych z czasów rzymskich. Podobne znaleziska są rzadkie, co czyni cmentarz w Bad Cannstatt istotnym źródłem wiedzy o rzymskiej kawalerii i jej logistyce.
Warto zauważyć, że już w latach 20. XX wieku w tym rejonie natrafiono na szczątki koni, jednak dopiero obecne badania pozwalają na pełniejsze zrozumienie znaczenia tego miejsca. Badacze mają nadzieję, że dalsze wykopaliska i analizy przyniosą jeszcze więcej informacji o strukturze i funkcjonowaniu rzymskich jednostek kawalerii w tym regionie.
Odkrycie z okolic Stuttgartu nie tylko wzbogaca wiedzę o obecności Rzymian w południowych Niemczech, ale także podkreśla znaczenie koni w strukturze armii rzymskiej oraz ich rolę w utrzymaniu kontroli nad terytoriami imperium. Odkrycie to jest wyjątkową okazją do zbadania, jak Rzymianie hodowali konie i wykorzystali je w armii. Analizy archeozoologiczne określą płeć, wiek, wielkość i możliwe choroby zwierząt. Ponadto badania izotopowe mogą ujawnić ich dietę, miejsce pochodzenia i to, czy konie były hodowane lokalnie.
W jaskrawym kontraście to pochówków koni, archeolodzy znaleźli również szkielet dorosłego mężczyzny leżącego twarzą w dół, wokół którego nie było żadnych przedmiotów pogrzebowych. Pozycja, w jakieś ułożono ciało oraz pochówek w takim miejscu, sugeruje, że był wyrzutkiem społecznym, pochowanym bez ceremonii.